_{آن دم که بر جلد مجله خورشید مکه مزار غریب آن حضرت را در بیا با نی خشک دیدم دلم را کو هی از غم فرا گر فت و آرزو کر دم که کاش می شد درکنار مزار آن نازنین یار عبدالله ابن عبد المطلب سر برخاک داغ صحرا نهم و بگریم ..
یا ام النبی آیا تو مادر بهتر یت خلق خدایی ؟ آیا تو مادر پادشاه بهشتی ؟ ایا تو جده فا طمه ای ؟ آیا تو پرورنده حبیب الهی ؟ آیا تو مادر سرور کا ئنا تی ؟ آیا تو مادر خاتم الا نبیا یی ؟ آیا تو جده ائمه ایی ؟ آیا تو جده سید الشهدایی ؟ آیا تو جده مهدی موعوی ؟
 اگر چنین است ، پس چرا اینقدر تنهایی ؟ پس چرا اینقدر غریبی ؟
چرا اینقدر گمنا می ؟
بی جهت نیست که فرزندت حسین را در صحرای خشک و سو زان کربلا میان دو نهر آب با لب تشنه به شهادت رساندند؟ بی جهت نیست که ما مر دم زر و زیور دنیا را بر انوار الهی که شما هستید تر جیح می دهیم ؟ اف بر این دنیا ودوستی دنیا و دوستی زیبا ئیهای ظا هری آن که ما را از سعادت ابدی دور می سازند. یا ابا صا لح المهدی جده شما چه غریب و ار در بیان ابواء مد فون است . در زما نهای که نزد آن حضر ت می رو ید برای سعادت ما هم دعا کنید .}