3 شمیم ظهور 4 |
بسم الله الرحمن الرحیم اِنّا اَنزَلناهُ فی لَیلَةِ القَدر .وَ مآ اَدرکَ ما لیلةُ القَدر . لَیلَةُ القَدرِ خَیراٌ مِن الفِ شَهر. تَنَزَّلُ المَلآئِکَةُ وَ الرّوحُ فیها بِاذنِ ربّهِم مِن کُلّ اَمر. سَلامٌ هیَ حتّی مَطلَعِ الفَجر
خدایا ، مرا ببخش ! به خاطر همه ی لحظه هایی که به یاد تو نبوده ام . به خاطر همه ی سجده هایی که زود سر از مهر برداشتم. به خاطر همه ی درهایی که کوبیده ام و خانه ی تو نبوده اند. به خاطر همه ی حاجاتی که از غیر تو خواسته ام. به خاطر همه ی وعده هایی که تو دادی و من باور نکردم. به خاطر همه ی آنچه خواستی به من بفهمانی و من نفهمیدم. به خاطر همه ی نعمت هایت که شکر نکرده ام. به خاطر همه ی مهربانیهایت که با گناه پاسخ داده ام. به خاطر همه ی چشم پوشیهایت که سوء استفاده کرده و گستاخ تر شده ام. به خاطر همه ی آنچه در راه من خرج کرده ای و من هیچ در راه تو خرج نکرده ام. به خاطر …….. مرا ببخش ! نه به خاطر آنکه من لیاقت بخشیده شدن دارم ، به خاطر اینکه تو شایسته ی بخشیدنی ! نه به خاطر آنکه گناهان من بخشودنی هستند، به خاطر اینکه تو اهل عفو و مغرتی و گذشت کار توست ! نه به خاطر اینکه من خوب شده ام ، به خاطر اینکه تو خوبی ! نه به خاطر آنکه مرا خوشحال کنی، به خاطر اینکه پیامبرت و انبیاءت خوشحال شوند ! مرا ببخش ، نه به خاطر من ! به خاطر« آنکه » گناهان من اول او را اذیت می کند ! به خاطر « آنکه » گناهان من غیبت و آوارگی او را تمدید می کند ! به خاطر « آنکه » هر هفته پرونده ی اعمال مرا به دست او می دهند ! به خاطر « آنکه » این بار نمی داند با چه رویی پیش تو شفاعت مرا کند ! به خاطر « آنکه » قرار است بر زمین آقایی و سروری کند و گناهان من مانع این کار شده اند ! به خاطر « آنکه » دوستش داری و او تو را دوست دارد ! به خاطر آنکه ناراحتی او ناراحتی توست و خوشحالی اوخوشحالی تو ! خدایا ! به خاطر امام زمان مرا ببخش ! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ فرّخ کسی که روز و شبش ذکر « یا علی» است. رمضان واقعی پیوند با علی بن ابیطالبِ. علی مجمع الفضایل ِ، علی گفتن یعنی همه ی خوبیها رو فریاد زدن، یعنی خود رو کامل کردن، یعنی آرزوی کمال، یعنی کامل شدن. خداکنه شب های قدر رو اونطور که شایسته هست قدر بدونیم تا انشاالله خود حضرت ولی عصر (عج) پایین برگه ی سرنوشت هممون رو مهر « خادم المهدی » بزنند. ما رو از دعای خیرتون بی نصیب نزارید.
¤ نویسنده: خادم المهدی